LECZENIE ŁUSZCZYCY

Łuszczyca jest chorobą przewlekłą, zapalną, zaliczaną do grupy schorzeń autoimmunologicznych. Zmiany chorobowe widoczne są na skórze, czasami również na paznokciach. W najostrzejszych przypadkach łuszczyca może zaatakować także stawy. Jednym z najczęściej wskazywanych czynników występowania łuszczycy są uwarunkowania genetyczne. Łuszczyca nie jest chorobą zaraźliwą.

Zaburzenie rogowacenia naskórka w różnych postaciach występuje mniej więcej u 2% populacji w USA  oraz w krajach europejskich, w tym w Polsce. O wiele rzadziej problemy skórne tego rodzaju dotykają mieszkańców Afryki i Azji. Łuszczyca przybiera różne postaci, wyróżnia się między innymi łuszczycę kropelkowatą, plackowatą, krostkową czy wysiękową, ale to tylko kilka spośród kilkunastu opisanych rodzajów tej choroby.

W zależności od przebiegu choroby, łuszczyca może być mniej lub bardziej widoczna. Stan chorego może się zaostrzać, to znów wracać do względnej normy. W takiej sytuacji mówimy o nawrotach i remisji. U wielu chorych zmiany skórne obejmują głównie:

• owłosioną skórę głowy,
• kolana i łokcie.

Bywa jednak i tak, że charakterystyczne pęcherze lub zrogowacenia występują na większych obszarach skóry:

• kończynach,
• plecach,
• klatce piersiowej.

W literaturze przedmiotu nie wskazuje się tendencji do zwiększonej zachorowalności u którejś z płci. Pierwsze objawy mogą wystąpić właściwie w każdym wieku. Choć wyodrębniona, zdefiniowana i opisana fachowo dopiero w XX wieku, występowała już na kilka stuleci przed naszą erą, o czym świadczą zachowane opisy objawów wskazujące na występowanie jej wśród mieszkańców starożytnego Rzymu. Na przebieg choroby u poszczególnych pacjentów duży wpływ mają czynniki zewnętrzne.

Choć łuszczycę bada się i opisuje jej przebieg u wielu pacjentów, nadal nie możemy mówić, że poznaliśmy kompletnie przyczyny jej występowania. Może być spowodowana czynnikami genetycznymi, ale badania wskazują również na podłoże immunologiczne. Niegdyś bardzo często mylona z trądem, dziś – z atopowym zapaleniem skóry.

Na zaostrzenie przebiegu choroby mogą mieć wpływ czynniki takie jak:

• infekcje bakteryjne i wirusowe,
• choroby wywoływane przez drożdżaki,
• przewlekłe choroby, takie jak cukrzyca, dna moczanowa,
• częste podrażnienia skóry, w tym urazy i blizny, ale również stosowanie nieodpowiednich kosmetyków,
• stres, niedobór snu,
• zła dieta,
• nadwaga
• używki, w tym szczególnie nikotyna i alkohol,
• szeroko pojęty styl życia,
• przyjmowane leki, hormony.

Objawy łuszczycy to przede wszystkim widoczne i odczuwalne dla pacjenta problemy natury dermatologicznej. Trudno przeoczyć zmiany skórne, nawet w początkowej fazie choroby. Jednakowoż często dochodzi do pomyłek w diagnozowaniu. Zmiany u poszczególnych osób chorych na łuszczycę są zdecydowanie niejednorodne. Gdy choroba zaczyna na początku atakować owłosioną skórę głowy, może być mylona z łupieżem. Wykwity mogą atakować właściwie każdy fragment ciała i przybierać różne formy. Wiele zależy bowiem od tego, z którym z licznych typów łuszczycy mamy tak naprawdę do czynienia.

W zależności od przebiegu choroby wyróżniamy między innymi łuszczyce:

• pospolitą,
• krostkową uogólnioną,
• krosktową dłoni i stóp,
• wysiękową,
• brodawkującą,
• bruźdźcową.

Szacuje się, że zdecydowana większość chorych cierpi na łuszczycę pospolitą. W przebiegu tej odmiany na skórze pojawiają się wykwity wypukłe, rozognione, z jaśniejszą, srebrną powłoką przypominającą łuskę. Łuszczyca krostkowa, jak sama nazwa wskazuje, objawia się wykwitami w postaci krost. Wyróżnia się jej różne wersje – łuszczycę krostkową dłoni i stóp czy postać uogólnioną, która opisywana jest jako typ o najcięższym przebiegu. Towarzyszą jej gorączka i znaczne osłabienie, może być powodem zagrożenia życia.

Łuszczyca wysiękowa przejawia się zmianami w pachwinach i innych fałdach skóry, również w okolicach narządów płciowych. Z kolei łuszczyca brodawkująca powoduje zdecydowany, nierównomierny przyrost naskórka i jego rogowacenie. Postać bruźdźcowa – w przeciwieństwie do poprzedniej – objawia się przerosłymi, wilgotnymi strupami.

Objawy w postaci wykwitów, świądu, pieczenia, mogą – jak wspomniano wcześniej – ustępować i nawracać lub utrzymywać się dłużej. Bywa, że całymi latami. Nie bez znaczenia pozostają aspekty takie jak choroby współistniejące i przyjmowane leki, styl życia, w tym szczególnie dieta.

Do objawów najczęściej występujących zaliczane są zmiany skórne o charakterze grudek i łusek:

• występujące na skórze głowy,
• w obrębie kolan i łokci,
• w lędźwiowej części pleców,
• w płytce paznokci: bruzdy, żółknięcie, kruchość, zmatowienie,

a także:

• złuszczenie naskórka w obrębie wykwitu,
• wrażliwość skóry z widocznym uszkodzeniem naczyń krwionośnych.

Choć zmiany skórne w przebiegu łuszczycy występują w charakterystycznych miejscach na ciele pacjenta i mają charakter przewlekły lub nawrotowy, często diagnozowanie łuszczycy przedłuża się. Dzieje się tak między innymi z powodu wspomnianych wcześniej objawów mylonych z innymi schorzeniami, takimi jak na przykład atopowe zapalenie skóry.

Rozpoznanie łuszczycy następuje na podstawie badania oraz wywiadu z pacjentem.

Występowanie choroby w rodzinie jest jednym ze wskazań do diagnozowania tej choroby.

Istnieje również kilka objawów, które nawet bez czynnika dziedzicznego mogą być sygnałem, że u pacjenta mamy do czynienia z łuszczycą. Jednym z najbardziej charakterystycznych jest między innymi tzw. objaw świecy stearynowej. Polega to na występowaniu pod wykwitami skórnymi warstwy przypominającej stearynę.

Przypisuje się występowaniu łuszczycy również objaw Auspitza, w którym to po zdrapaniu skórnych łusek ma miejsce charakterystyczne, punktowe krwawienie. Dzieje się tak, ponieważ w skórze osoby chorej na łuszczycę naczynia krwionośne mogą być zlokalizowane płyciej aniżeli u osoby zdrowej.

Innym, choć występującym również w przypadku kilku różnych schorzeń objawem, jest objaw Köbnera. Wiąże się on z następstwem mechanicznych uszkodzeń naskórka. Najdrobniejszy uraz może być wówczas przyczynkiem do wystąpienia po kilku lub kilkunastu dniach zmian charakterystycznych dla łuszczycy.

Łuszczycę rozpoznaje się zazwyczaj w podstawowych badaniach obejmujących wywiad z pacjentem i podstawowe badania. Możliwa jest do stwierdzenia przez lekarza medycyny rodzinnej lub dermatologa. Bardzo często nie wiąże się z odstępstwami od normy w badaniach krwi. W przypadkach, w których brak wskazań dziedzicznych lub oczywistych objawów, lekarz może skierować pacjenta na dalsze teksty i badania, w tym biopsję skóry.

Z uwagi na wiele postaci łuszczycy i występujące trudności w jej diagnozowaniu, leczenie tej choroby może mieć różny przebieg. Oczywiście, najważniejsza jest diagnoza i określenie typu choroby. W przebiegu łuszczycy zwykłej, a zatem najczęściej występującej, bardzo często wystarczające jest leczenie zewnętrzne. Stosuje się wówczas miejscowo, w obszarze występowania zmian skórnych, maści, preparaty natłuszczające i odżywiające skórę. W ostrzejszym i niejednorodnym przebiegu choroby stosuje się również leki ogólnoustrojowe, antybiotyki, a także terapie towarzyszące.

Leczenie ma na celu nie tylko redukcję zmian skórnych, ale również eliminację świądu, który dla pacjenta jest uciążliwy i zdecydowanie obniża komfort życia. Wspomagająco można stosować również balneo- lub klimatoterapie.

Znaczące jest też unikanie urazów skóry, prawidłowa higiena, w tym stosowanie odpowiednich kosmetyków. Jako jeden z ważniejszych czynników w procesie leczenia wskazuje się prawidłową dietę.

Łuszczyca jest jednym ze schorzeń, które stanowią wskazanie do korzystania z terapii generatorem plazmowym. To niezwykle precyzyjne, mało inwazyjne urządzenie generuje fale oddziałujące na komórki patogenu. Innowacyjna terapia z wykorzystaniem wysokiej jakości sprzętu zyskuje uznanie na całym świecie, również w Polsce. Korzystamy z Generatora RPZ 15, czeskiej marki Z-technology.

Plazmoterapia jest z powodzeniem stosowana w wielu schorzeniach. Skutecznie usuwane są z organizmu pasożyty, grzyby, wirusy i bakterie odpowiedzialne za przewlekłe choroby. Choć łuszczyca jest schorzeniem, na które do tej pory nie wynaleziono leku, można skutecznie łagodzić jej objawy, również w przypadku ostrych nawrotów.

Terapia z wykorzystaniem generatora plazmowego jest bezbolesna, ma charakter sesji relaksacyjnych. Odbywa się w specjalnej sali przypominającej domowy pokój. Rozpad komórek patogenów odpowiedzialnych za poszczególne schorzenia, w tym łuszczycę, wymaga kilku lub kilkunastu sesji. Szkodliwe komórki usuwane są z organizmu naturalnie, przez system odpornościowy. Ilość sesji, ich długość, a także dostrajanie częstotliwości fal emitowanych przez generator jest ustalana indywidualnie dla każdego pacjenta.